پاسخ به شاملو

سلام  

یه جایی یه شعر از شاملو خوندم و بی اختیار شروع کردم به جواب دادن به این شعر البته میدونم که اینایی که گفتم همش از اثرات اتفاق تلخیه که برام افتاده ولی خوب به هر حال این اتفاق یه واقعیت ثبت شده تو زندگی منه و فراموش شدنی هم نیست ! یه قسمت از شعر شاملو این بود : 

چشمه‌ساری در دل و
آب‌شاری در کف،
آفتابی در نگاه و
فرشته‌یی در پیراهن،
از انسانی که تویی
قصه‌ها می‌توانم کرد
غمِ نان اگر بگذارد  

و جواب من هم به این شعر اینه : 

 گندابهایی در دل و  

برق کین در دیدگان 

خنده ی تلخ تنفر بر لبان 

آرزوهای دروغین در دلان 

طعنه های زهرآلوده جاری بر زبان 

کرده پنهان زیر پیراهن روح خبث آلود شیطان  

روزگاری غم فقط نان بود اما 

دیگر انسان این زمان تسخیر خودخواهی و خودبینی شده  

روح انسانهای دیگر را دو دو تا چارتا می کنند 

پیش خود این را به عقل و منطقش تعبیرها می کنند  

دوستی ها دیگر اکنون بر اساس سود و بهره پیش بینی می شوند  

حرمت مادر ، پدر ، خواهر ، برادر بر اساس منفعت اندازه گیری میشود   

 آری آری قصه باید گفت اما قصه هایی دردناک از مرگ انسان  

دیگر اکنون نام انسان هم به سختی بر زبانها می شود جاری 

دیگر از انسان نمانده هیچ باقی جان من  

شاید اکنون وقت آن باشد که عالم را و انسان را بنا سازد دوباره 

( آدمی در عالم خاکی نمی آید به دست        عالمی دیگر بباید ساخت وز نو آدمی )